- amolior
- ā-mōlĭor, ītus, 4, v. dep., to remove a person or thing from a place (with effort or difficulty), to move or carry away: amoliri dicuntur ea, quae cum magnā difficultate et molimine summoventur et tolluntur e medio, Don. ad Ter. And. 4, 2, 24 (never in Cic. or Hor.).I.Lit., Att. ap. Non. 75, 31:II.
amoliri omnia,
Plaut. Ps. 3, 2, 67; so id. Most. 2, 1, 44: impedimentum omne, Sisenn. ap. Non. 73, 15:omnia e medio,
Plin. 11, 10, 10, § 25:obstantia silvarum,
Tac. A. 1, 50:onus,
Luc. 5, 354.—Hence, amoliri se (ante-class.), to take one's self away, to go away: non tu te e conspectu hinc amolire? Pac. ap. Non. 73, 13; Plaut. Truc. 2, 7, 68; so id. Ps. 1, 5, 144;hinc vos amolimini,
begone, Ter. And. 4, 2, 24.—Trop., to put away, avert; in rhet., to refute, repel:religiosum id gestamen amoliendis periculis arbitrantur,
Plin. 32, 2, 11, § 23;invidiam crimenque ab aliquo,
Tac. H. 3, 75:dedecus,
id. A. 14, 14: amolior et amoveo nomen meum, i. e. omitto, I pass over, lay no stress on, Liv 28, 28:videndum etiam, simul nobis plura aggredienda sint, an amolienda singula, i. e. refutanda,
to be refuted, rebutted, Quint. 5, 13, 11; so id. 4, 1, 29; 4, 2, 27 al.► Pass.:Jube haec hinc omnia amolirier,
Plaut. Most. 2, 1, 24:cum amolita objecta onera armatis dedissent viam,
Liv. 25, 36.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.